به نقل از «فرارو»

۷ نشانه هشداردهنده در رابطه عاطفی که بی توجهی به آن‌ها جدایی را حتمی می‌سازد

تاریخ انتشار: ۲۶ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۴۲۴۳۶

روابط عاطفی همیشه خوب پیش نمی‌روند. با آشکار شدن این واقعیت، باید راهی برای بیان خواسته‌ها و علل نارضایتی خود به شریک عاطفی تان پیدا کنید. اما تشخیص نشانه‌های بد همیشه راحت نیست و گاهی به دقت بیشتری نیاز دارد.

۱- بزرگ کردن هر مسأله‌ای

به گزارش روزیاتو، این را می‌شود در بزرگ کردن مداوم و بی جهت یک اختلاف دید، حالتی که در آن هر اختلاف نظر جزئی می‌تواند تبدیل به مشکلی عظیم شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شریک عاطفی شما با این کار سعی بر طفره رفتن از پاسخگویی دارد. در حقیقت او می‌خواهد با تبدیل یک مسأله به مشکلی بزرگ‌تر از آن چیزی که واقعاً هست، از صحبت درباره‌ی آن موضوع خودداری کند و به جای پرداختن به نگرانی هایتان، شما را مجبور به پاسخگویی به احساسات خود کند.

۲- استفاده از شیوه‌ی مقابله به مثل در برابر هر نقدی

شریک عاطفی تان به جای پذیرش سهم و مسئولیت خود در افت رابطه تان، به این اشاره می‌کند که شما نیز رفتار مشابهی داشته اید. مثلاً به او می‌گویید که صدای خروپفش اجازه نمی‌دهد شب‌ها خواب راحتی داشته باشید. او، اما به جای گشتن به دنبال راهی برای حل این مشکل، در برابر شما گارد می‌گیرد و می‌گوید: «خب که چه؟ خودت هم خروپف می‌کنی!»

این یک نشانه‌ی هشداردهنده است، چرا که نشان می‌دهد او خود را خوب نمی‌شناسد و فاقد مهارت گفتگو است. گفتگو نقشی کلیدی در ترمیم یک رابطه‌ی آسیب دیده دارد، چون بدون گفتگوی محترمانه مرحله‌ی التیام پس از کشمکش هرگز آغاز نخواهد شد.

۳- از یاد بردن نکات مثبت

یکی از بزرگ‌ترین نشانه‌های هشداردهنده در یک رابطه عاطفی زمانی است که طرفین رابطه نکات مثبت باهم بودن شان را به کلی فراموش می‌کنند. در یک رابطه عاطفی وقتی طرفین زمان زیادی را در کشمکش و ناراحتی سپری می‌کنند، دیگر نمی‌توانند به یاد آورند زمانی که عاشق همدیگر بودند یا حتی زمانی که از همدیگر خوش شان می‌آمد چگونه بود و فقط ناامیدند. آن‌ها بیشتر شبیه به دو هم‌خانه هستند که هیچ صمیمیتی میان شان برقرار نیست.

اما زوج‌هایی که با یکدیگر دعوا می‌کنند، رابطه‌ی میان آن‌ها هنوز به طور کامل قطع نشده است، حتی اگر این اندک ارتباط باقیمانده منفی باشد.

۴- بی ارزش کردن احساسات و عقاید یکدیگر

این امر به شکل‌های مختلفی رخ می‌دهد، از گس لایتینگ (Gaslighing / زمانی که فرد سعی می‌کند با به شک انداختن شما درباره‌ی خودتان، واقعیت را طور دیگری جلوه دهد) گرفته تا انکار عقاید دیگری. شما صرفاً تلاش دارید به لحاظ عاطفی صدای تان شنیده شود، اما شریک عاطفی تان به آن به چشم حمله به ایده آل‌های خود نگاه می‌کند. او با هرچه که شما می‌گویید صرفاً به این دلیل مخالفت می‌کند که شما آن را بیان کرده اید.

این در حالی است که به جای حمله به یکدیگر باید به سراغ مشکل اصلی بروید. به ندرت پیش می‌آید آدم‌ها نقطه نظر کاملاً یکسانی بر سر یک مسأله داشته باشند، اما معمولاً (در روابط عاطفی سالم) ارزش‌های پایه‌ای مشابهی دارند. مثلاً ممکن است پدر و مادری بر سر نحوه‌ی مستقل بار آوردن فرزند خود با یکدیگر اختلاف داشته باشند، اما هر دو به اصل پرورش استقلال در فرزند معتقد باشند.

۵- وابستگی کامل به شریک عاطفی خود

اگر شریک عاطفی تان اهل کار نیست، تمام روز را در خانه سپری می‌کند و هیچ دوست و سرگرمی‌ای جز وقت گذرانی با شما ندارد، این شرایط ناسالم محسوب می‌شود و حتماً به جدایی خواهد انجامید.

۶- استقلال بیش از اندازه از یکدیگر

استقلال بیش از اندازه از یکدیگر یکی از نشانه‌های حتمی به بن بست رسیدن یک رابطه عاطفی است. اگر در هیچ یک از امور شریک عاطفی تان جایی نداشته باشید، مثلاً بدون اطلاع شما برای یک سفر شخصی برنامه ریزی کند و شما تازه زمانی باخبر شوید که او به سفر برود، این بدان معنی است که رابطه‌ی شما به زودی از هم خواهد پاشید.

۷- داشتن خانواده‌ی سلطه جو

اگر شریک عاطفی تان بیشتر طرف خانواده‌ی خود است، آن‌ها را در جریان همه‌ی مسائل رابطه تان می‌گذارد، یا پیش آن‌ها بدگویی تان را می‌کند، چنین رابطه‌ای دوام نخواهد یافت.

منبع: فرارو

کلیدواژه: روابط عاطفی قیمت طلا و ارز قیمت موبایل شریک عاطفی تان رابطه عاطفی یک رابطه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۴۲۴۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تولید بیماری‌های احتمالی برای نسل آینده؛ حاصل بی‌توجهی به مامایی

خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها - فاطمه کول*: یکی از مشکلات بزرگ نظام سلامت که قانونگذار را نیز تحت‌الشعاع قرار داده، تخصص گرایی و درمان محوری خدمات سلامت است در همین راستا حوزه باروری و بارداری که یک امر فیزیولوژیک است، بیش از سایر حوزه‌ها تحت تأثیر این رویکرد مدیکالیزیشن یا پزشکی سازی قرار گرفته است، به طوری که بارداری به بیماری تبدیل شده است.

تولیدمثل و بارداری نیز همچون سایر عملکردهای فیزیولوژیک بدن یک امر حیاتی و فیزیولوژیک است مانند خوردن و آشامیدن که دستگاه گوارش کار هضم و جذب را بطور طبیعی در بدن انجام می‌دهد ولی گاهی ممکن است فردی دچار سو هاضمه شود و آنگاه است که به متخصص گوارش نیاز دارد و هیچ فرد سالمی در پی جراحی آپاندیس یا معده و روده خود نیست، ولی متأسفانه در بحث بارداری و زایمان سیاست گذاری‌های وزارت بهداشت که معمولاً توسط متخصصان جراحی زنان که ماهیتش درمان بیماری‌های زنان و جراحی است، انجام می‌شود که اوج آن را می‌شود با مداخله بسیار تهاجمی و خطرناک در فرآیند فیزیولوژیک زایمان یعنی تولد ٥٦ درصد نوزادان کشور در اتاق عمل و از طریق جراحی سزارین مشاهده کرد.

نوزادانی که با سزارین متولد می‌شوند، معمولاً نه تنها از حق زندگی داخل‌رحمی کامل محروم می‌شوند و زودتر از موعد به‌دنیا می آیند و بیشتر نوزادان بستری در بخش‌های مراقبت ویژه نوزادی را تشکیل می‌دهند بلکه خود بخود امکان دارد در معرض بیماری‌هایی نظیر آسم و آلرژی، دیابت، اوتیسم، بیش فعالی، چاقی و حتی اسکیزوفرنی قرار بگیرند.

روند افزایشی سزارین در کشور حاصل بی‌توجهی و به حاشیه راندن حرفه مامایی است. در تمامی دنیا عامل اصلی زایمان طبیعی و مراقبت‌های دوران بارداری ماما است و جراح زنان تنها در حاملگی‌های پرخطر و بیماری‌های زنان وارد عمل می‌شود و در کشور ما نیز بیش از ۷۰ درصد زایمان‌های طبیعی را ماماها انجام می‌دهند.

بی‌توجهی به وضعیت ماماهای کشور سبب شده است تا ما در حال تولید بیماری‌های احتمالی برای نسل آینده و ایجاد عارضه برای مادران باشیم و هزینه‌های زیادی از صندوق‌های بیمه و از جیب مردم صرف درمان عوارض و بیماری‌های غیر واگیر ناشی از تولد به روش سزارین شود. به عبارتی مداخله‌های غیر ضروری در روند بارداری و زایمان و بی توجهی به بهره برداری از پتانسیل‌های مامایی کشور سبب شده تا نظام سلامت خود در حال تولید بیماری‌های غیر واگیر باشد.

از این رو سازمان بهداشت جهانی و کنفدراسیون بین‌المللی مامایی در سال ۱۸۹۰، پنجم می را به عنوان روز جهانی مامایی انتخاب کردند و این نام‌گذاری از سال ۱۹۹۲ رسمی شد. جهان هر ساله این روز را گرامی می‌دارد و آن را بهانه‌ای می‌داند برای توجه بیشتر به این حرفه و البته فرصتی برای واکاوی نقطه‌ای که در آن ایستاده به طور معمول بسیاری واژه ماما را برابر با زایمان طبیعی می‌دانند ولی حقیقت این است که مامایی ترکیبی است از علم و هنر که فراتر از زایمان، برای هر جامعه‌ای از جمله ایران مهم است.

اهمیت این حرفه را از شعارهایی که هر ساله برای این روز انتخاب می‌شود می‌توان فهمید. «ماماها، مدافع حقوق زنان»، «سرمایه‌گذاری بر روی ماماها، بهبود کیفیت شاخص‌ها» «دنبال کردن جزئیات، سرمایه‌گذاری روی ماماها»، بخشی از شعارهای این سال‌ها است که نقش پررنگ مامایی در شاخصه‌های سلامت یک جامعه و در نهایت پیشرفت آن را نشان می‌دهند.

بی‌شک همه دست‌اندکاران امر سلامت شهادت می‌دهند که ماماها نقش مؤثری در کاهش مرگ و میر مادران و نوزادان دارند.

فعال اجتماعی و کادر درمان

کد خبر 6096269